Stacja kolejowa w Biesalu
Do początków XIX w. Biesal był niewielką wsią. Od 1871 roku od wschodu poprzez Tomaryny dotarła do Biesala budowa drogi żelaznej, czyli kolei z Królewca do Berlina. Budowie towarzyszyły duże prace ziemne. Dworzec kolejowy i stacja zostały zaplanowane w Biesalu przez przypadek. Oprócz dworca z dwoma peronami wybudowano wieżę ciśnień zasilającą w wodę budynki kolejowe oraz wielki kran, z którego wlewano wodę do tendrów lokomotywy. Wybudowano warsztat kolejowy z wchodzącym do niego torem, rampy, zagrody wraz z rampą do przetrzymywania i załadunku zwierząt, bramę ograniczającą wysokość i szerokość załadowanych sianem i lnem wagonów. Powstał piętrowy budynek mieszkalny dla kolejarzy oraz w pobliżu przejazdu budynek z mieszkaniem zawiadowcy stacji i biurem odcinka drogowego. Postawiono nastawnią przy przejeździe do Jadamin. Wybrukowano plac przed stację oraz drogę wzdłuż torów do przejazdu. Budowę zakończono w 1873. W 1904 przyłączono Biesal do linii telefonicznej, a w 1927 doprowadzono prąd elektryczny.
